Bundan önce yazdığım blogum da eylül ayında yayına girmişti. Orada da belirtmiştim. Aslında benim için yeni yılın başlangıcı ocak değil de eylül ayıdır. Okulların açılışı ile bütün hayatım şekil değiştirir çünkü. Bayram biter, Adana sıcağından firar edilip İstanbul'a gelinir, kendi küçük dünyamı yaşadığım yurda yerleşilir, her sene problem yaşanan öğrenci işleri ile haşır neşir bir hafta geçirilir. Nihayet dersler başlar ve daha ne olduğunu anlamadan sömestr tatili gelip çatar.
Ama bu sene biraz farklı oldu. Yaz tatilim stajımı İstanbul'da yaptığımdan ötürü 1 ay, annemin İstanbul'a gelişinden ötürü 3 hafta kısaldı. -ne de olsa yaz tatili=Adana benim için.- Şu son günlerde de sene içerisinde yapacağım stajı ayarlamak ile uğraştım, otogarlarda almak için çok geç kaldığımız dönüş biletlerini ayarladık derken şimdilerde ortalık duruldu ve dönüş tarihimizin gelmesini beklemeye başladık.
İstanbul'da yerleşik olarak geçireceğim son sene olduğunu bilmek biraz içimi burksa da bir dahaki eylül mesleğimi elime almış olacak olmak da beni heyecanlandırmıyor değil. Her son sınıf öğrencisinin kafasında dolaşan acabalar beni de ele geçirdi maalesef.. Ama her şeyden ağır basan duygu merak. Seneye bugün nerede ne yapıyor olacağım merakı.. Hayatımda birçok değişimin ve ilerlemenin olacağı bir sene olacak. Ve dilimde tek bir dua var.
Her şeyin en hayırlısını diliyorum. Canımı yakacak olsa da..
Kendime iyi bakmak istiyorum bu sene. Gerek ruhsal gerek bedensel olarak. Kendimi çok yorulduğum bir yolculuktan çıkmış gibi hissediyorum. Okulun yorgunluğu mu desem, kafa yorgunluğu mu desem..bilmiyorum. Ama birazcık daha hafiflemiş hissediyorum kendimi şu sıralar. Bir şeylerin yavaş yavaş da olsa yoluna girmesi insanı kuşlar gibi hafifletiyor..
Kafamda pek çok proje var. Gerçekleştikçe burada yerini bulacak her biri. Şimdilik kendimle baş başa kalabileceğim okul dönemini sabırsızlıkla beklemekteyim..